Indien het een acute mishandeling is, bvb iemand die zijn hond stampt of verdrinkt of iets anders van zeer ernstige aard, haal er dan onmiddellijk de politie bij. Zij is de enige die bevoegd is om zulke feiten vast te stellen. Eerst nog de dierenbescherming bellen, is eigenlijk een ongeoorloofd tijdverlies.

De dierenbescherming kan ter plaatse komen, maar mag in geen geval het dier meenemen, en mag zelfs de plaats van de mishandeling, wanneer dat op privé-terrein is, niet betreden. Dit mag enkel wanneer het dier in het verleden geadopteerd werd in een dierenasiel. Dit werd dan normaliter vastgelegd in een contract.

De politie daarentegen kan, in een ernstig geval, toelating krijgen om het privé-terrein te betreden, eventueel een dierenarts te vorderen en uiteindelijk de dierenbescherming erbij te halen om het dier weg te brengen en dan kan in een later stadium de procureur des Konings overgaan tot inbeslagname van het desbetreffende dier. Daarnaast bestaat ook de FOD Volksgezondheid met hun afdeling Dierenwelzijn en provinciale dierenarts-inspecteurs die dieren kunnen controleren en in beslag nemen.

Indien het een verwaarlozing is op lange tijd, bvb iemand die zijn hond of kat te weinig eten geeft, of een paard dat in de modder staat, schrijft of belt u best eerst de dierenbescherming, die dan kan evalueren of de toestand al dan niet moet gemeld worden, of eventueel al verholpen worden mits een gesprek met de eigenaar. Mocht dat niet baten, moeten we bovenvermelde procedure volgen. Hiervoor bestaan diverse verenigingen die zich specifiek op deze materie toeleggen.